Evy Gruyaert is een leugenaar!

Mijn hoofd is nog zo rood als een tomaat, het zweet gutst van mijn rug, ik stink als een zwerver na een nacht in een vuilnisbak en ik heb nog geen water gedronken. Dat moet ook nog maar even wachten want er moet me eerst iets van het hart: Evy Gruyaert is een leugenaar!

Het zit zo. Ik loop hard. Dat heb ik net gedaan. Maar dat kan ik niet zo goed alleen, dus laat ik mij ondersteunen door de zoetgevooisde stem van de Belgische presentatrice Evy Gruyaert, die in 2006 voor Vlaanderen Sportland (op Eén!) hardlooplessen gaf. Op mp3. Hartstikke leuk en heel fijn, want het begint bij nul en gaat langzaam verder. Elke les krijg je er een paar minuten rentijd bij en je mag heel vaak wandelen. En dat alles op fijne muziek. En Evy is ook heel lief voor me, want ze roept dat ze fier op me is, dat ik het uitstekend doe, dat ik toch nooit had kunnen denken dat ik ooit zover zou komen, maar zij wel en dat het heus bijna voorbij is. Prettig. En vooralsnog kan ik het ook allemaal goed volhouden.

Maar.

Het zal wel tactiek zijn, maar ik betrap Evy steeds vaker op leugens. Die begonnen klein, maar nemen steeds grotere vormen aan. Evy sjoemelt namelijk met de tijd. Tijdens de eerste lessen riep ze keurig halverwege twee minuten rennen: hou vol, je bent al op de helft. En dan was dat ook zo. Duidelijk, geen gezeur, heerlijk.

Tegenwoordig, nu ik al vier minuten kan rennen, heb ik echter nauwelijks zeven stappen gezet en dan zegt ze al: 'Je hebt al één minuut gelopen! Fantasisch! Hou vol, nog drie te gaan!' Vast wel. Luister, mijn conditie mag dan wel op beginnersniveau hangen, maar doe echt geen minuut over zeven stappen lopen. Dus moet ik nog zeker drie en een halve minuut lopen. Terwijl Evy zégt dat het er nog maar drie zijn. Daarmee maakt ze me blij met een dode mus en dat is gemeen als je nog niet zo goed kan rennen.

Erger wordt het aan het eind van het blokje hardlopen. Dan roept Evy ook altijd heel oppeppend: 'Nog één minuut, je bent er bijna!' Maar dan moet ik altijd nog héél erg lang lopen! Helemaal geen minuut, maar zeker nog twee! Daar word ik toch zo boos om hè? Ze liegt gewoon! Maar waarom?

Het is ook helemaal niet educatief verantwoord. Als Evy een fatsoenlijke (sport)lerarenopleiding, in plaats van de Academie voor Vlaamse Presetatrices (AVVP) had doorlopen, dan had ze geweten dat je veel beter kunt roepen: 'Nog één minuut!', als er in werkelijkheid nog maar een halve minuut moet worden gelopen. Dat geeft een veel beter gevoel. Dat je puffend en steunend 'Nee, kutwijf!' hijgt naar de vrouwenstem in je oren, en dan ineens klaar blijkt te zijn. Veel sneller dan je verwacht had. Daar maak je een mens pas blij mee! Ik zou daar in ieder geval een zeer goed gevoel van krijgen.

Maar nee, Evy doet het lekker anders. Ik begrijp er niks van. 't Zal wel Vlaams zijn. Daar doen ze tenslotte wel meer anders. Ik bedoel, wij hebben in ieder geval al een kabinet.

En binnenkort in dit theater: Hoe ik Evy uitscheld op straat en hoe de mensen dan naar mij kijken. Nu: water!!