De staatssecretaris en het kind
Melanie Schultz over kind en baan in het Volkskrant Magazine van vandaag:
'Ook de vakantie. Onze laatste reis voordat Philippa geboren werd, ging naar het oerwoud van Ecuador en de Galapagoseilanden. Deze zomer zijn we niet verder dan Mallorca gekomen. Dat verlies aan vrijheid is wel een hele overgang.'
Arme, árme Melanie!
Karien van Gennip over kind en baan in het Volkskrant Magazine van vandaag:
'Maar de vakantie met de kinderen was wel heel zwaar. Na twee weken Frankrijk ben je uitgeput. Gelukkig hebben mijn schoonouders toen drie dagen opgepast zodat wij nog even samen konden uitrusten.'
Arme, árme Karien!
Melanie Schultz:
'Ik vraag me af of Philippa beter af was geweest als ze mij zeven dagen per week om zich heen had gehad. (...) Ik zou haar als ik altijd thuis was, een stuk vaker afwimpelen. Ik zou er vaker genoeg van hebben.'
Arme, árme Philippa!
Karien van Gennip:
'Eén kind vonden wij te doen. Maar daarna kwam de tweeling en dat was wel extra heftig. Dan zijn er echt momenten dat je denkt: waar ben ik aan begonnen?'
Arme, árme kindertjes Van Gennip!
Alles goed en wel. Ik ben er erg voor dat vrouwen gewoon kunnen blijven werken als ze kinderen hebben. Maar kinderen zijn potverdomme geen leuk tijdverdrijf of gebruiksvoorwerp dat je kan inzetten wanneer dat jou uitkomt. Een kind verdient alle tijd en alle aandacht en moet zich kunnen ontplooien onder de wijde vleugels van vader en moeder. Een kind néém je niet, een kind krijg je en daar kies je voor. En daar moet je dan misschien dingen voor laten. Sterker nog, daar móet je dingen voor laten, want anders is het niet te doen. Niet voor jou als ouder (want goed functioneren na de zoveelste slapeloze nacht is ook moeilijk) en al helemaal niet voor het kind. Een kind moet kind kunnen zijn en 's nachts kunnen huilen, de bank volkladden met lippenstift of de lego niet willen opruimen. En daar moet je als ouder de ruimte voor hebben. En dan past een baan als staatssecretaris misschien niet, nee.
Lieve Melanie en Karien, ik heb er bewondering voor dat jullie staatssecretaris zijn en dat ook met hart en ziel doen, maar alsjeblieft: doe niet alsof je kinderen een last zijn, die eigenlijk niet passen bij dat zware werkende bestaan. Het is een kwestie van keuzes maken en volgens mij zijn jullie kinderen het bewijs van die van jullie. Misschien moet je je baan daarop aanpassen, in plaats van andersom.
Ik ben zelf erg blij met de Kariens en Melanies van deze wereld. Met een beetje fantasie en inzet is een baan in de top van de politiek of het bedrijfsleven prima te combineren met het opvoeden van kinderen, lijkt mij. En zoals lieve Melanie al zegt: 'Juist de momenten 's ochtends en 's avonds met je kinderen worden veel intensiever.'
BeantwoordenVerwijderenDe Tweede Kamer wil ik me liever niet voorstellen zonder alle moeders. Bovendien kunnen de mannen van alle Melanies en Kariens ook wel wat minder werken, als dat nodig blijkt, toch?
Dat laatste ben ik hélemaal met je eens! En ik vind ook dat vrouwen gewoon hun topbanen moeten kunnen blijven uitvoeren, zeker in de Tweede Kamer, maar ik wil dan gewoon geen gezeur over hoe zwaar het dan is met kinderen. Daar heb je voor gekozen en jij en je man willen allebei hard doorwerken en dan moet je niet zeuren, vind ik. En al helemaal niet over vakantiebestemmingen, gotbetert!
BeantwoordenVerwijderenJa maar ja maar ja maar ze ZEUREN helemaal niet... Ze zijn slechts eerlijk (voor zover politici dat kunnen) over wat zwaar en wennen is. Mijn zus moest ook even slikken toen ze dit jaar naar een Limburgse camping reed in plaats van naar Zuid-Italie, maar klagen, nou nee... Zonder baan zijn kinderen trouwens ook zwaar, die kadootjes van god moet je dus sowieso onuitgepakt weer teruggeven. Anyway, we vechten het dinsdag wel uit. Ik hoop voor je dat jij ook je vrienden meeneemt.
BeantwoordenVerwijderenJa nou ja, toch vind ik dat ze zeuren. Ik vind dat je eigenlijk niet mag klagen als je een kind hebt. Althans, niet in het openbaar. Want ik weet ook wel dat het hebben van kinderen zwaar is (ik puf al na een dagje oppassen), maar dat weet je van te voren. Misschien moeten we gewoon met zijn allen vaststellen dat keihard werken en kinderen niet te combineren is en dat dat ook niet erg is. Maar ik vind dat je niet kan kiezen voor je werk als je kinderen wil.
BeantwoordenVerwijderenAls je het te zwaar vind, bedoel ik. En dat je, als je kiest om door te werken, dan gewoon je mond moet houden en niet in de krant moet zuchten en steunen.
BeantwoordenVerwijderenDus als het aan jou ligt zouden werkende vrouwen met kinderen gewoon niet meer geinterviewd moeten worden over de situatie waarin ze verkeren. Of zouden ze dan keihard moeten liegen? Mmm, begrijp je gewoon niet zo... Ik zou in ieder geval een compleet verwrongen beeld van de werkelijkheid krijgen als de media jouw insteek zouden kiezen. Zie ook niet waarom een werkende vrouw moet kiezen tussen of werken of kind, als het allebei kan. Een kind heeft echt niet 24 uur per dag de volledige aandacht nodig. Mag je ook niet meer met je vrienden afspreken als je kinderen hebt? Of een boek lezen?
BeantwoordenVerwijderenNee joh, zo bedoel ik het niet. Je móet zelfs een boek lezen, kleren kopen en tijd voor jezelf nemen, maar roepen dat Mallorca wel even slikken was en zeggen dat je kinderen beter af zijn zonder 24 u hun moeder om zich heen, dat snap ik gewoon weer niet zo.
BeantwoordenVerwijderenMaar ik kan me ook erg goed vinden in jouw argumenten hoor, alleen tja... het artikel stootte me gewoon tegen de borst. Heel erg.