In de spotlights

Komend weekend wordt de klok een uur teruggezet en godzijdank betekent dat dat ik 's ochtends niet meer in het donker hoef op te staan. Wel is het overdag een uur korter licht en staat de politie dus in grote getale te controleren op de fietslampjes. Op mijn gammele fiets van Marktplaats.nl zit geen licht en dus hang ik ook braaf led-lampjes aan mijn jas en tas. Ik vergeet ze wel vaak en de batterij gaat ook snel op, want in mijn tas gaan ze steeds vanzelf aan, maar ik ben te zien in het donker en dat scheelt toch een dikke boete.
Tot gisteren. Ik woon aan de gracht en ik parkeer mijn fiets altijd aan het hek dat argeloze voorbijgangers moet tegenhouden halsoverkop het water in te kieperen. Dat levert soms gevaarlijke situaties op. Zo boog ik laatst voorover om mijn slot los te maken en gleed een pen uit mijn jaszak zo het water in. Dat was niet zo erg, ik heb meer pennen. Maar vorige week vielen mijn fietssleutels uit mijn hand. Ik gilde en dat hielp. De geluidsgolven stuurden mijn sleutels terug de kade op, net op het randje. En ik haalde, heel voorzichtig, opgelucht adem.
Gisteren was het echter raak. Ik zette mijn fiets tegen de reling, bukte om mijn fiets op slot te zetten en plons! Mijn jas was lampjesloos. Op de bodem van de gracht flitste een geel lampje me vrolijk tegemoet. Aan-uit. Aan-uit. Goede kwaliteit, die led-lampjes van de Hema. Erg waterdicht. Leuk voor de vissen en fietswrakken in de gracht, staan die ook een keer in de spotlights. Maar ik had geen voorlicht meer, terwijl er nog een fietstocht langs drie politieposten op het programma stond.
Ik ben niet gecontroleerd, noch aangehouden. Maar ik had oom agent anders aan zijn haren meegesleept naar de gracht voor mijn huis, waar mijn gele lampje nog altijd knipperend op de bodem lag.