Nummer 2400

Dames en heren, het is zover. Ik kan nu niet meer terug. De hel begint over een week en een dag en ik heb startnummer 2400. Dat is een prachtig startnummer, daar niet van, maar ik vrees dat startnummer 2400 de finish van de Marikenloop niet over zal komen binnen de maximale veertig minuten. Waarom niet? Omdat ik al twee weken geen stap buiten de deur heb gezet in mijn hardloopschoenen. Dat kwam natuurlijk door het weer. Maar ik ben geen doetje dat zich verschuilt achter externe factoren, dus ik zal ook eerlijk toegeven: ik had gewoon helemaal geen zin ineens. Ik ben een beetje klaar met dat domme hardlopen. En dat kwam door vorige week zaterdag toen vriend A. en zijn vriendin H., beide geweldige runners in bijbehorende pakjes, mij meenamen op een tochtje vijf kilometer en ik dat niet haalde zonder drie keer stoppen. Bovendien liep ongetrainde vriendin L. ook mee, en die liep zoveel sneller dan ik, dat de moed mij in de schoenen zakte. Toen kwam ik dus helemaal niet meer vooruit.

Ik ben er klaar mee. Maar als ik zo ook maar één straaltje zon zie, spurt ik er vandoor. En morgen ook. En zondag, maandag, dinsdag en woensdag, en uiteindelijk donderdag en vrijdag. Zaterdag 19 mei geef ik mezelf vrij, want zondag ga ik al die wijven eruit lopen! Dames en heren, here comes no. 2400!!