Treincoupé

Er wordt geklust op mijn werk. Kei-hard geklust. Een stuk of acht in het zwart geklede mannen met een zeer Brabants accent bouwen op het lege eiland in het midden een treincoupé. Ja echt, 't is heus. De foto's volgen morgen. In deze treincoupe, waar zo te zien, drie hokjes in komen met in elk hokje twee banken een een tafel, kan je schijnbaar in de toekomst rustig vergaderen, telefoneren of iets anders doen dat niemand mag horen. Ongestoord werken dus.

Daar is nu echter geen sprake van. De bouwvakkers boren, zagen en beitelen dat het een lieve lust is. Zit je net lekker aan de telefoon een zeer.intelligent interview te houden, brult er ineens een decoupeerzaag. Wil je net op zachte toon de laatste roddels doornemen met je collega (want dat gebeurt hier veel te weinig, roddelen), gaat er iemand keihard staan boren. Of hameren. Of met een kast sjouwen. Dat maakt ook veel herrie.

Maar ik vind het eigenlijk wel gezellig zo. 't Is weer eens wat anders dan stukjes tikken en telefoontjes plegen.