Slaapdronken

Het record niet slapen staat op 226 uur. Dat is elf dagen. Elf dagen wakker blijven, dat is echt niet gezond voor een mens. Volgens mij word je knettergek. Ik slaap nu al een week of drie, door diverse (vrolijke) omstandigheden veel en veel te weinig. Mijn ideale nacht begint om 22 uur en eindigt om 8 uur. Dat haal ik sowieso al nooit, maar de laatste tijd dus al helemaal niet. Tot nu toe ging het goed, maar na de zoveelste te korte nacht, begon ik de lichamelijk en geestelijke consequenties vandaag te ervaren.

Het begon al vanochtend, toen ik vergat mijn ontbijt op te eten en mijn koffie omstootte. Daarna slipte ik van het laatste treedje van de trap en kreeg ik mijn fiets niet op de standaard. Mijn hoofd voelde aan alsof er een kilo watten inzat en het leek net of ik een koptelefoon op had. In de trein viel ik onmiddellijk in slaap en werd wakker met open mond en een plasje kwijl op mijn schouder. Eenmaal op mijn werk vergat ik eerst mijn pasje voor het poortje te houden en botste ik er dus keihard tegenop en daarna kon ik geen synoniemen voor 'speelgoed' bedenken. Sterker nog, ik wist niet eens meer hoe je een fatsoenlijke zin op papier moest krijgen. Nu zit ik te bibberen en heb ik kippenvel. Collega's moeten hun vragen aan mij meerdere malen herhalen en ik heb vandaag nog geeneen keer gelachen. De letters op mijn scherm dansen en zijn onscherp. En zojuist struikelde ik over mijn eigen voeten en drukte ik bij de koffieautomaat op het knopje 'chocolademelk' in plaats van 'cappuccino'.

Ik wil naar huis. Ik wil slapen. Nu.