Lieveheersbeestje

Gisteren zat er ineens eentje op mijn raamkozijn. Een oranje lieveheersbeestje, met ontelbare stippen. En toen bedacht ik me ineens hoe lang ik geen lieveheersbeestje heb gezien. Vroeger, toen ik klein was, zaten ze in de zomer dagelijks op mijn hand. Ik liet ze op mijn handpalm wandelen, en van mijn ene vinger naar mijn andere hoppen en soms, als ik heel gemeen was, kneep ik ze kapot. Maar dat heb ik maar een keer gedaan, want het stonk en ik vond het vooral heel erg zielig.

En toen werd ik groot en verdwenen met mijn jeugd, ook de lieveheersbeestjes. Ik zag ze nergens meer. Is er de laatste jaren echt een tekort geweest aan lieveheersbeestjes, of had ik er ineens geen oog meer voor, druk als ik was met studeren, volwassen worden, vriendjes en bier drinken...?

Zojuist zat er weer in op mijn vensterbank. Grappig toch.