Dag DAG!

En dan heb je zomaar, ineens, van het ene op het andere moment geen baan meer. Het ene moment zit je nog bij elkaar om de onderwerpen voor de dinsdagkrant te verzamelen, het andere moment, een half uur later, sta je op straat.

DAG is niet meer. De vierde gratis krant, die anderhalf jaar geleden zo vooruitstrevend begon als crossmediaal nieuwsplatform, met internet, video, mobiel en vooral ook heel veel 'Meedoen' van lezers, heeft niet genoeg inkomsten en dat was voor geldschieters PCM en KPN een reden om de stekker eruit te trekken. En dan sta je met zijn zestigen toch wel even heel flink op je neus te kijken.

Naast het feit dat ik er verschrikkelijk van baal dat ik geen werk meer heb en mijn fantastische collega's moet missen, ben ik vooral erg boos. Omdat DAG het niet verdient om het eerste slachtoffer te worden van de oorlog in (gratis) krantenland. DAG was zo'n mooi product, met oog voor beeld (niet eens meer zoveel als in het begin), met een prachtige opmaak en met bijna alleen maar eigen verhalen met een heel eigen invalshoek. DAG was geen NRC in het klein, zoals de Pers pretendeert te zijn, DAG was ook geen Volkskrant in het klein, zoals de redacteuren daar regelmatig pleegden te zeggen en DAG was al helemaal geen Telegraaf.

DAG was een uniek, mooi krantje voor zowel Telegraaflezers als Volkskrant-aanhangers, met het laatste nieuws, de achtergronden erbij en bijpassend beeld. En hoewel de strijd ging tussen DAG en de Pers en bij die laatste maandag de polonaise gelopen werd, zouden beide kranten natuurlijk gewoon moeten blijven. Metro of Sp!ts, daar zouden we vanaf moeten. Maar helaas is het overgrote deel van de bevolking alleen maar geïnteresseerd in de headlines van de persbureaus en entertainmentnieuws. En DAG keek verder en moet daar nu als eerste voor boeten.