Zoiets simpels
gemis van je stem bijvoorbeeld, geen
verhaal over landschappen meer, geen
gedoe met je was, je kleren
onaangeroerd in de kast. Het is van je handen
op zoek naar houvast de afdruk nog weten
op leuning en deurpost en je voetstappen
op het parket en de trap, dat zo willen
laten, bedenken: poetsen en wrijven
slinks de tijd verdrijven, jouw tijd
moet hier blijven. Het is
zo simpel en groot als huilen
bij meikersen, appelstroop in de schappen
en geitenkaas op het brood
Hester Knibbe
Uit: 'Komrij's Nederlandse poëzie van de 19de tot en met de 21ste eeuw in 2000 en enige gedichten', (Amsterdam) 2004.
Een mooi gedicht, heel mooi. Maar het gaat echt over, echt. Moes
BeantwoordenVerwijderenHet duurt alleen soms langer dan je wil, maar dat kan je wel. En misschien duurt het korter dan je denkt.
BeantwoordenVerwijderenx I