Guus ruikt naar papa

'Weet je wie hier woonde?', vroeg mijn rijleraar me tien jaar geleden eens, toen hij me in een buitenwijk van een voor mij toen nog willekeurig dorp in de Achterhoek aan de kant van de weg stil liet staan. 'Weet je het?' Ik wist het niet. 'Guus Hiddink!', riep hij triomfantelijk. En hij kende hem persoonlijk. Na die ene keer liet hij me nog diverse keren achteruit inparkeren voor het oude huis van Guus Hiddink. En elke keer vroeg hij weer: 'Weet je wie hier woonde?'

Dat wilde ik Guus eigenlijk allemaal vertellen, toen ik hem gisteren ontmoette. Of nou, ontmoeten is een groot woord. Ik moest hem iets vragen. Guus had zich na de wedstrijd Duitsland-Engeland nogal opgewonden over het afgekeurde doelpunt van Engeland en pleitte hartstochtelijk voor videoarbitrage. Daar hebben wij het in Met Het Oog Op Morgen al weken over (je kunt zelfs een brief ondertekenen voor Joseph Blatter van de FIFA), dus mocht ik Guus buiten de studio onderscheppen na zijn analyse van Duitsland-Engeland om hem te vragen of we hem 's avonds in de uitzending even mochten bellen.

Nu lijkt Guus Hiddink een heel normale, gewoon gebleven man. Hij is tenslotte een Achterhoeker. Maar hij is ook één van de grootste voetbalcoaches van de wereld. En dus wordt hij bijzonder goed begeleid -lees: afgeschermd- door speciaal daarvoor geselecteerde mensen. Ik mocht Guus zeker even iets vragen, want ik was tenslotte ook van de NOS, maar daarvoor moest ik wel eerst de afschminkmevrouw, een voetbalanalyticus wiens naam ik even kwijt ben en Mario Been voor laten gaan. Ik ken echter mijn plaats en wachtte geduldig.

Toen moest Guus plotseling weg. Ik zat al klaar om buiten mijn boekje te gaan en hem in figuurlijke zin te tackelen, maar gelukkig herinnerde zijn begeleidster zich mij nog. 'Zij is van Met Het Oog Op Morgen en wil je nog even iets vragen.' 'Hallo', zei Guus met een stevige handdruk, terwijl hij me meetroonde naar een rustiger plekje, 'wat wil je vragen?'

En toen ontdekte ik iets heel leuks. Guus ruikt hetzelfde als mijn vader. Dat is raar joh! Sta je allemaal heel serieuze dingen te vragen en enorm je best te doen om niet over de rijleraar te beginnen, komt er steeds een vleugje papa voorbij. Guus voelde ineens nog vertrouwder.

Guus Hiddink die ruikt naar papa. Mooie dingen.