Freakshow

Pete and the Pirates zaten in mijn busje. Ik reed ze op Into The Great Wide Open van de watertaxi naar hun hotel. Pete and the Pirates zijn hippe Britse gastjes. Jong nog ook. En leuk. Ze stapten aan wal en waren door het dolle heen: 'We hebben zeehonden gezien! We hebben zeehonden gezien!'

De volgende middag zouden ze optreden op het festival. Dat leverde een probleem op. Want normaal gesproken krijg je als band alleen je bestelde biertjes en andere versnaperingen op de dag dat je speelt. Maar Pete and the Pirates moesten na hun optreden meteen weg. Bovendien speelden ze midden op de dag. Dan drink je geen bier, zelfs niet als jonge rockster. Maar vanavond, vanavond wilden ze los. Bandjes kijken. Vrouwen versieren. Bier drinken. Konden ze hun biertjes van morgen niet gewoon vandaag krijgen?

Of ik een beetje door kon rijden. Dan konden ze hun spullen droppen in het hotel en meteen naar het festivalterrein. Ze hadden honger. En ze wilden een beetje door eten, zodat ze nog wat leuke bandjes konden zien. 'De Tallest Man On Earth speelt om half tien', suggereerde ik. 'The Tallest Man On Earth?', vroegen ze in koor. 'Really? Is the real tallest man on earth playing on this festival?' Ze keken elkaar eens vertwijfeld aan. 'What kind of festival is this? A freakshow?' Pete and the Pirates hadden nog nooit van hun Zweedse collega Kristian Mattson gehoord. Maar wat gaf dat. Ze hadden zeehondjes gezien en met dat bier kwam het vast ook goed.