Train

Met Tuiten heette mijn favoriete bandje van vroeger. Met daarin vrienden, al dan niet van vroeger. Ze heetten misschien wel zo omdat zanger Danibal graag op een theepot blies. Of misschien ook wel omdat hun liedjes zo mooi waren dat je er tranen met tuiten van moest huilen. Ofzo. Maar de naam Met Tuiten klonk maar weinig internationaal. Dat moest anders, voor het geval de band ooit nog eens zou doorbreken in een ver, ver buitenland. Daarom werd het Dial Prisko. In de tussentijd kwam er ook nog een nieuwe gitarist bij, net als een andere bassist en ook een nieuwe drummer.

En inmiddels bestaat Dial Prisko allang niet meer. Het wilde toch niet zo vlotten met doorbreken, ondanks een paar nachtelijke optredens op 3FM en een beetje airplay zo nu en dan. Jammer. Want Dial Prisko heeft namelijk een aantal heel goede en mooie liedjes gemaakt. Waarvan dit toch zeker een hit had moeten worden:



P.S. Inmiddels bereikte mij het bericht dat Dial Prisko helemaal niet door, maar springlevend is! Ze zijn zelfs een EP aan het opnemen, maar dat duurt nog even want de drummer heeft een hernia.