Happy Single!?

Een stukje uit de oude doos. Gevonden op zolder. Inmiddels ben ik weer erg single. En gigantisch klaar met happyvpro.nl. Toen ik dit schreef, ruim een jaar geleden, was ik nogal ehm... gebrainwashed door deze leuke site met al die leuke mensen waarmee je zo leuk kon kletsen. Ik heb veel geleerd van mijn activiteiten op happvpro.nl, maar achteraf had ik mijn tijd wel beter kunnen besteden... Veel beter!

Ik ben jong, vrijgezel en ik wil wat. Een leuk vriendje welteverstaan. En hoewel iedereen tegen mij zegt dat ik niet zo op zoek moet zijn en dat het vanzelf wel komt allemaal, blijf ik toch gewapend met verrekijker en liefdesmeter door het leven gaan. Elke leuke man wordt gescand: zou dit ‘m kunnen zijn? Ga ik met deze meneer trouwen? Is deze vent geschikt voor een fijne zoenpartij?

Ik ben jong, vrijgezel en ik wil wat. Maar lukken doet het niet. Na 23 jaar vriendjesloos door het leven te zijn gegaan, blader ik zelfs op zaterdag door de contactadvertenties, want je kunt tenslotte nooit weten. Helaas zijn de vrijgezelle Volkskrantlezers die een vrouw zoeken allemaal minstens 40+. En hoe graag ik ook wil… dat gaat me toch echt te ver! Ook een Hartklopping in de Rails levert niks op. Wat nu?

In de vrouwenbladen lees ik steeds vaker iets over internetdaten. Internetdaten! Hoe triest is dat? Internetdaten is voor hele treurige, hele domme mensen met vierkante ogen die nooit buiten komen, op zijn minst in een rolstoel zitten en heel lelijk zijn! Niet voor een leuk, jong meisje zoals ik, dat redelijk weet wat er in de wereld te koop is en over meer kan praten dan bier en sex alleen. Een meisje dat dus ook een dito man zoekt. Liefst met blonde krullen en een gebronsde torso natuurlijk. Nee, liever mijn hele leven vrijgezel dan een profiel op relatieplanet.nl, d-date.nl (met een streepjes tussen de d’s!) of lekkersingle.com.

Maar dan, op een goede dag, hoor ik over happyvpro.nl. Happyvpro.nl is, de naam zegt het al, opgezet door de VPRO, naar aanleiding van de aflevering ‘MSN voor OSM’ (Ons Soort Mensen, voor wie onbekend is met de uitdrukking) van het programma ‘Het Geluk van Nederland.’ In deze aflevering gingen de programmamakers op zoek naar datingsites voor, inderdaad, Ons Soort Mensen: jonge, hoogopgeleide, cultureel ingestelde leukerds. En ook dergelijke sites moesten met een verrekijker gezocht worden. Jammer. Want de jonge, hoogopgeleide, cultureel ingestelde VPRO-er heeft toch ook recht op een datingsite?

Op 11 mei 2004 is het zover. Happy VPRO gaat in de lucht. En het is géén echte datingsite, benadrukt de persvoorlichter van de VPRO, hoewel de ondertitel toch echt luidt: Een date voor je het weet. Dat klinkt veelbelovend. Maar: ‘de site dient een tweeledig doel. Ten eerste kunnen VPRO-leden, sympathisanten en andere geïnteresseerden met elkaar van gedachten wisselen over televisie en cultuur in het algemeen. Ten tweede is het een site waarop mensen die ook maar iets met de VPRO hebben in contact met elkaar kunnen komen. Happy VPRO’ers kunnen met elkaar gaan mailen, chatten en wie weet zelfs ‘daten’. Daarmee heeft de site ook wel wat weg van sociale software.’
En dat het sociale software is, ontdek ik in oktober 2004, als ik een profiel aanmaak op de website. Ik verzin een nickname, vul mijn hobby’s en favoriete tv-programma’s in, plak er een paar fotootjes bij en typ in het vakje ‘zoekt contact met:’ met grote lettters ‘MANNEN!’. Dat dat in ieder geval duidelijk is. Al snel heb ik een berichtje van F. die me welkom heet op Happy en die, oh wonder, in Utrecht blijkt te wonen. Maar F. heeft stomme plaatjes, dus is niet date-waardig. Na de woorden van F. volgen meer en meer berichtjes, van mannen én van vrouwen en ik kom erachter dat het op Happy helemaal niet om het daten gaat. In eerste instantie dan. Ik voer voornamelijk leuke gesprekken, die soms ook echt nog ergens over gaan en vind zelfs een virtuele scriptiebegeleider! Ik voel me op Happy als een kind in de snoepwinkel: allemaal mensen met, min of meer, dezelfde interesses en manieren van denken als ik! Mensen die dezelfde boeken lezen als ik, dezelfde muziek luisteren en dezelfde films hebben gezien. Of juist totaal andere en mij vertellen waarom ik juist die móet gaan lezen, horen of zien. Wel 3000 leuke mensen bij elkaar en daar kan ik zomaar mee praten, wanneer ik dat wil. En ze praten ook nog terug!

Al snel is het onvermijdelijke gebeurd. Ik ben verslaafd. Op mijn werk happy ik. Als ik aan mijn scriptie moet happy ik. Op bezoek bij mijn ouders happy ik. In mijn dromen happy ik. En ook in het weekend happy ik. Want er bestaan inmiddels happy-bijeenkomsten en hoewel daar voornamelijk verstokte dertigers op af komen, is het leuk om de mens achter de nickname te leren kennen. Mijn leven was Happy. En dat werd wel een beetje gevaarlijk op den duur.

Maar goed, ik heb wel een aantal dates binnengesleept. Daar was het tenslotte allemaal om begonnen. Mijn eerste date was met E, in Amsterdam. E en ik zaten elkaar die middag op de site een beetje uit te dagen: Zullen we daten? Jij durft mij toch niet te vragen! Oh nee? Nee! Wedden? Okee, doe dan! En zo zat ik dezelfde avond nog met een bal met een Ralph Lauren-petje aan de bar in een Amsterdams café. De bal had meer oog voor de barvrouw dan voor mij en ik zat dus al vrij snel, met onbezoedelde lippen, in de trein terug naar huis.

De volgende date was een paar weken daarna met Fr. Fr. kwam ook uit Amsterdam en was de dertig al gepasseerd. Spannend!, vond ik. Hij kocht zijn eerste agenda en kaftpapier op de dag dat ik geboren werd… Fr. nam me mee naar een cabaretvoorstelling in Utrecht en al na 10 minuten moest ik vriendin L. opbellen om juichend te vertellen hóe leuk Fr. wel niet was. Helaas ging Fr. de volgende ochtend alweer vroeg weg en heb ik, op een paar berichtjes na, niets meer van hem vernomen. Laatst las ik op zijn profiel dat ‘ie een relatie heeft….

Ondertussen happyde ik vrolijk door en kreeg steeds leuker contact met F. Die van die foute plaatjes, ja. Hij had ze inmiddels echter aangepast en ik werd toch best een beetje nieuwsgierig naar deze mysterieuze ‘ik-ken-iedereen-op-Happy-of doe-in-ieder-geval-alsof’-meneer. Ik heb een hele middag en diverse avonden met F. in de kroeg gehangen en wij begrijpen elkaar. F. en ik hangen nog steeds diverse avonden in de kroeg. Want F. en ik kunnen het erg goed vinden samen. Maar lovers? Nee, dat werden F. en ik niet. En E. en ik werden dat ook niet. Want E. bleek in het echt wel héél anders dan op zijn foto…

Misschien was T. dan the lucky bastard die zijn leven met mij mocht delen? Met T. stuurde ik een paar berichtjes heen en weer over The Beatles en als snel gingen we MSN-en. Ik had de kriebels van T. en T. ook van mij, zo leek het. We wisselden nummers uit en hebben wekenlang hot and steamy gesmst. Onze eerste date vond plaats op het strand van Zandvoort. Het moest ultiem romantisch worden, maar het was eigenlijk vooral ‘wel gezellig’. De virtuele droomwereld die T en ik samen geschapen hadden via sms, MSN en telefoon, bleek in het echt niet te bestaan. We konden helemaal NIETS terughalen van wat er virtueel tussen ons was. In onze virtuele wereld waren wij lovers en begrepen wij elkaar volkomen, maar IRL (‘in real life’, voor de digibeten onder u) bleef daar helemaal niets van over. Ik was voor het eerst met open ogen in de gevaren van het internetdaten gevallen. En daar heb ik echt even last van gehad.

Maar goed, ik liet mij niet uit het veld slaan. Een leuke man had ik nog steeds niet gevonden en het Happy-en was te leuk om te stoppen. Het volgende slachtoffer was M. Met M. ging ik naar de dierentuin en M. en ik hadden het erg gezellig met elkaar. Maar ook met M. werd het niks en ik werd er zo onderhand wanhopig van. Ik was het zat dat ik zo op zoek was en ik was het zat dat Happy mijn leven zo beheerste. Ik wilde ermee stoppen. Of wacht, ik wilde stoppen met daten. Want met kletsen met leuke mensen over leuke dingen was niks mis, toch? Maar internetdaten? Nee, dat was toch uiteindelijk niks voor mij. De leukste mensen ontmoet je in de kroeg, toch?

Toch ging ik nog één keer met een meneer van Happy op stap. Ik had met hem tenslotte al contact vanaf het begin en al onze eerdere afspraken gingen op de één of andere manier steeds niet door. Dus ik moest wel even gaan. Het zou mijn laatste Happy-date worden, had ik mezelf heilig voorgenomen, hoewel ik het stiekem niet helemaal geloofde. In ieder geval zou ik naar Groningen gaan en ’s avonds weer netjes terug naar huis. En dan zou ik daarna mijn Happy-profiel drastisch inkrimpen, mijn fotootjes weghalen en geen biertjes meer gaan drinken op Happy-bijeenkomsten. Ik zou naar Groningen gaan en ’s avonds weer netjes terug naar huis. Ik zou me op mijn scriptie gaan storten.
Ik kwam in Groningen en zag H. En H. zag mij. We zagen elkaar. En we zagenn elkaar vaker en vaker. Want H. werd mijn vriendje en ik zijn vriendinnetje. Hoera!

Ik was jong, vrijgezel en ik wou wat. Het leuke vriendje had ik gevonden. Maar ook een virtuele scriptiebegeleider, een paar nieuwe vrienden, leuke mensen om mee te borrelen, een man die ik advies kan geven over zijn kapsel, een aanstormend cabaret-talent, een hoop grafische vormgevers/multimediadeveloperts/muzikanten/ander mensen waar je in de toekomst wellicht nog iets aan kunt hebben en een heleboel tipgevers op het gebied van kunst en cultuur. Maar wat ik vooral gevonden heb op happyvpro.nl is een grote groep mensen die er hetzelfde over denkt als ik. Zomaar, allemaal bij elkaar…!

Ik was jong, niet meer vrijgezel en wilde wat. En het kon allemaal op www.happyvpro.nl. En die scriptie? Die kwam er heus ook nog wel… Ruim een half jaar later...


www.happyvpro.nl
www.happyvpro.nl/happyzine
www.vpro.nl/programma/geluk/